The South!!!
Door: Elle
Blijf op de hoogte en volg Elle
30 Januari 2009 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Even voor de duidelijkheid.
Je kan niet gaan backpacken in Nieuw Zeeland zonder je in het nachtleven te storten. En ook in Nieuw Zeeland zijn de nachten lang. Naast onze eigen (groeps)feestjes en thema avonden begeven we ons 's avonds in de plaatselijke kroegen waar we ons onder de locals begeven. En ze kunnen er hier wat van. Meestal hebben we 'de laatste avond' wel een feestje. Maar aangezien we vaak maar 1 dag blijven is het iedere dag wel de laatste avond daar. Wel moet ik toegeven dat ik als brave Hollander ook wel een nachtje oversla want ik heb hier een druk schema en ik wordt ook een dagje ouder.
Maar naast het drukke nachtleven gebeuren er bij daglicht ook weer volop hoogtepunten.
Dus na voor de tweede keer en tevens de laatste keer hier in NZ afscheid te hebben genomen van mijn ouders ben ik vertrokken met mijn backpack richting het zuiden. En al snel kwam ik dan eindelijk aan op het natte zuidereiland. Hier valt veel meer regen en het is veel kouder dan het warme en zonnige Noorden. Mijn toch al wat bruin getinte huidje zie ik dan ook langzaam steeds blanker worden. Maar het zuiden is heel indrukwekkend met veel verschillende natuurverschijnselen. Onderweg nuttigen we ons ontbuit of lunch op een unieke, onmisbare stopplaats. Zo hebben we op de pancake rocks ontbeten en een heerlijke lunch genuttigd bij lake Roitoiti. Beter bekend als de 'mirror lake' en is tevens 1 van de mooiste meertjes die ik ooit gezien heb (en wie kan dat beter zeggen dan een echte kenner die een half jaar in Finland gestudeerd heeft ;). Gewoon adembenemend met Mnt Cook die weerspiegeld in het meer. En uiteraard bestaat het landschap hier uit heel veel schapen die vaak de weg versperren en leuke taferelen opleveren.
Franz Josef is ook weer een plaatsje dat ik niet snel vergeet. Voor het eerst in mijn leven loop ik met spikes onder mijn schoenen op een gletsjer. De gids zorgde ervoor dat ik veilig boven kwam door op moeilijk begaanbare stukken trapjes te hakken op deze steilste en snelst voortbewegende gletsjer van NZ. Het was voor de verandering heerlijk weer en ik begaf me in een korte broek in ijsgrotten en ravijnen met hele smalle gangetjes. Ook dacht ik voor eventjes mijn roeping gevonden te hebben, want zelf trapjes hakken ging me goed af. Maar toen ik na 6 uur op de gigantische gletsjer Franz Josef rondgelopen te hebben weer beneden stond en een aantal blaren voelden opkomen heb ik mijn roeping maar opgegeven. Er komt vast nog wel een andere.
Queenstown is 1 van de mooiste maar ook duurste steden hier. Het zit vol met shops, kroegen, bergen en meren. Vanuit dit toeristische plaatsje rees ik eindelijk af naar het beroemde plekje de "Milford Sound". na al heel wat foto's anzichtkaarten en verhalen gezien en gehoord te hebben was het nu de beurt aan mij om het zelf te gaan bewonderen. Maar de dag dat het zover was begon met een nachtmerrie. Na nooit iets verloren te hebben op mijn hele trip was nu mijn waardevolste bezit, mijn camera, ineens op mysterieze wijze verdwenen. Na 4 keer alles binnenstebuiten te hebben gekeerd had ik al geen zin meer in de trip. Hoe kun je nu naar de MS zonder camera. En heb inmiddels wat fotografische tips opgedaan dus wilde wel echt zelf wat foto's kunnen maken om de tips eens uit te proberen. Ik wist wel waar ik hem voor het laatst had, de locale kroeg van het hostel (en nee ik had geen druppel alcohol op en ben vroeg naar bed gegaan omdat ik uitgerust wilde zijn voor mijn trip). Ik heb 3 medewerkers aangesproken die afzonderlijk gingen kijken en niks konden vinden. De bar ging pas om 8:00 uur 's ochtends open, wanneer ik zou vertrekken. Ook is er een paar keer gebeld maar de eigenaren hadden ook niks gevonden. Iedereen die ik tegen kwam heb ik aangesproken maar niemand had iets gezien. Na het een 4e keer gevraagd te hebben (aan weer iemand anders) omdat de bus naar Milford aan het wachten was op mij ging hij nog even checken maar weer helemaal niks. Ik gaf het op en ik de bus in zonder mijn onmisbare camera. Als laatste passagier in de bus gingen we dan op weg. Maar nog net kwam 1 van de 4 hostelmedewerkers aanrennen met een voor mij zo bekend apparaatje in zijn hand dat ik de bus weer uitrende en weer herenigd was met mijn camera. Dus op mysteriese wijze als ie verdwenen was, was ie er weer.
Mijn trip kon al niet meer stuk. De busreis duurde 5 uur waarin ik al heb genoten van de indrukwekkende nadering van de majestieuze Milford Sound. Dat was al een hele ervaring opzich. De cruise met een heerlijk buffet duurder 2 uur waarin het in het begin erg mistig was en de fjorden wel heel ver weg leken, maar aan het einde van de trip werden de fjorden al een stuk duidelijker. Ook hadden we geen regen dus ik heb maar een paar watervallen gespot. Normaal zijn er heel veel, aangezien het 3 dagen van de 4 regent daar. Maar al met al was het toch een wonderbaarlijke trip en erg gezellig. Het was zeker de moeite waard om dit wereldwonder zelf te mogen aanschouwen.
Omdat ik me nog steeds erg verbonden voel met het studentenleven heb ik de groep achtergelaten en ben ik in mijn eentje afgereisd naar Dunedin. De studentenstad van NZ. Uit de Nieuw Zeelandse volksmond, De Universiteitenstad. Uiteraard heb ik uitgebreid een bezoek afgelegd aan dit historisch gigantisch gebouw. Een rondje Dunedin bracht me bij veel andere historische gebouwen aangezien Dunedin de oudste stad is van NZ. Ook hebben ze hier de stijlste straat van de hele wereld wat dagelijks door gigantisch veel toeristen bezocht wordt. Ook ik heb er overgelopen. Het lijkt van een afstandje niet zo stijl maar er over lopen is toch een hele beproeving. Tevens heb ik mijn busreis vervangen door een treinreis. Deze treinreis staat bekend als werelds beste treinreis en ik kan bevestigend antwoorden dat het de beste treinreis is geweest die ik ooit gemaakt heb (Taieri Gorge Railway). Maar mijn treinreizen komen niet verder dan NL.
En ik heb vandaag mijn vlucht naar Melbourne geboekt. 16 februari vertrek ik naar het echte 'Down Under'!!! Maar voor het zover is heb ik nog twee weken in het indrukwekkende en natuurrijke Nieuw Zeeland. En er staan nog een aantal dingen op mijn prioriteitenlijstje die ik echt gedaan moet hebben wil ik NZ weer verlaten.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel kan wennen aan dit reizen leventje.
Wisten jullie dat:
- De beroemde Milford Sound geen sound is (ontstaan door water) maar een fjord (ontstaan door gletsjers).
- Er 4 miljoen mensen wonen in heel NZ en er wel 68 miljoen schapen rondlopen.
- Wanneer je uit eten bent en het eten niet op kan, dat het hier heel gewoon is om de bediening te vragen om het in te pakken. Doe het het niet is het haast een belediging voor de kok.
- Het bier in (minstens) halve liters over de bar vloeit, kleinere hoeveelheden doen ze niet aan.
Liefs en een groet uit het natte zuidereiland!!
Je kan niet gaan backpacken in Nieuw Zeeland zonder je in het nachtleven te storten. En ook in Nieuw Zeeland zijn de nachten lang. Naast onze eigen (groeps)feestjes en thema avonden begeven we ons 's avonds in de plaatselijke kroegen waar we ons onder de locals begeven. En ze kunnen er hier wat van. Meestal hebben we 'de laatste avond' wel een feestje. Maar aangezien we vaak maar 1 dag blijven is het iedere dag wel de laatste avond daar. Wel moet ik toegeven dat ik als brave Hollander ook wel een nachtje oversla want ik heb hier een druk schema en ik wordt ook een dagje ouder.
Maar naast het drukke nachtleven gebeuren er bij daglicht ook weer volop hoogtepunten.
Dus na voor de tweede keer en tevens de laatste keer hier in NZ afscheid te hebben genomen van mijn ouders ben ik vertrokken met mijn backpack richting het zuiden. En al snel kwam ik dan eindelijk aan op het natte zuidereiland. Hier valt veel meer regen en het is veel kouder dan het warme en zonnige Noorden. Mijn toch al wat bruin getinte huidje zie ik dan ook langzaam steeds blanker worden. Maar het zuiden is heel indrukwekkend met veel verschillende natuurverschijnselen. Onderweg nuttigen we ons ontbuit of lunch op een unieke, onmisbare stopplaats. Zo hebben we op de pancake rocks ontbeten en een heerlijke lunch genuttigd bij lake Roitoiti. Beter bekend als de 'mirror lake' en is tevens 1 van de mooiste meertjes die ik ooit gezien heb (en wie kan dat beter zeggen dan een echte kenner die een half jaar in Finland gestudeerd heeft ;). Gewoon adembenemend met Mnt Cook die weerspiegeld in het meer. En uiteraard bestaat het landschap hier uit heel veel schapen die vaak de weg versperren en leuke taferelen opleveren.
Franz Josef is ook weer een plaatsje dat ik niet snel vergeet. Voor het eerst in mijn leven loop ik met spikes onder mijn schoenen op een gletsjer. De gids zorgde ervoor dat ik veilig boven kwam door op moeilijk begaanbare stukken trapjes te hakken op deze steilste en snelst voortbewegende gletsjer van NZ. Het was voor de verandering heerlijk weer en ik begaf me in een korte broek in ijsgrotten en ravijnen met hele smalle gangetjes. Ook dacht ik voor eventjes mijn roeping gevonden te hebben, want zelf trapjes hakken ging me goed af. Maar toen ik na 6 uur op de gigantische gletsjer Franz Josef rondgelopen te hebben weer beneden stond en een aantal blaren voelden opkomen heb ik mijn roeping maar opgegeven. Er komt vast nog wel een andere.
Queenstown is 1 van de mooiste maar ook duurste steden hier. Het zit vol met shops, kroegen, bergen en meren. Vanuit dit toeristische plaatsje rees ik eindelijk af naar het beroemde plekje de "Milford Sound". na al heel wat foto's anzichtkaarten en verhalen gezien en gehoord te hebben was het nu de beurt aan mij om het zelf te gaan bewonderen. Maar de dag dat het zover was begon met een nachtmerrie. Na nooit iets verloren te hebben op mijn hele trip was nu mijn waardevolste bezit, mijn camera, ineens op mysterieze wijze verdwenen. Na 4 keer alles binnenstebuiten te hebben gekeerd had ik al geen zin meer in de trip. Hoe kun je nu naar de MS zonder camera. En heb inmiddels wat fotografische tips opgedaan dus wilde wel echt zelf wat foto's kunnen maken om de tips eens uit te proberen. Ik wist wel waar ik hem voor het laatst had, de locale kroeg van het hostel (en nee ik had geen druppel alcohol op en ben vroeg naar bed gegaan omdat ik uitgerust wilde zijn voor mijn trip). Ik heb 3 medewerkers aangesproken die afzonderlijk gingen kijken en niks konden vinden. De bar ging pas om 8:00 uur 's ochtends open, wanneer ik zou vertrekken. Ook is er een paar keer gebeld maar de eigenaren hadden ook niks gevonden. Iedereen die ik tegen kwam heb ik aangesproken maar niemand had iets gezien. Na het een 4e keer gevraagd te hebben (aan weer iemand anders) omdat de bus naar Milford aan het wachten was op mij ging hij nog even checken maar weer helemaal niks. Ik gaf het op en ik de bus in zonder mijn onmisbare camera. Als laatste passagier in de bus gingen we dan op weg. Maar nog net kwam 1 van de 4 hostelmedewerkers aanrennen met een voor mij zo bekend apparaatje in zijn hand dat ik de bus weer uitrende en weer herenigd was met mijn camera. Dus op mysteriese wijze als ie verdwenen was, was ie er weer.
Mijn trip kon al niet meer stuk. De busreis duurde 5 uur waarin ik al heb genoten van de indrukwekkende nadering van de majestieuze Milford Sound. Dat was al een hele ervaring opzich. De cruise met een heerlijk buffet duurder 2 uur waarin het in het begin erg mistig was en de fjorden wel heel ver weg leken, maar aan het einde van de trip werden de fjorden al een stuk duidelijker. Ook hadden we geen regen dus ik heb maar een paar watervallen gespot. Normaal zijn er heel veel, aangezien het 3 dagen van de 4 regent daar. Maar al met al was het toch een wonderbaarlijke trip en erg gezellig. Het was zeker de moeite waard om dit wereldwonder zelf te mogen aanschouwen.
Omdat ik me nog steeds erg verbonden voel met het studentenleven heb ik de groep achtergelaten en ben ik in mijn eentje afgereisd naar Dunedin. De studentenstad van NZ. Uit de Nieuw Zeelandse volksmond, De Universiteitenstad. Uiteraard heb ik uitgebreid een bezoek afgelegd aan dit historisch gigantisch gebouw. Een rondje Dunedin bracht me bij veel andere historische gebouwen aangezien Dunedin de oudste stad is van NZ. Ook hebben ze hier de stijlste straat van de hele wereld wat dagelijks door gigantisch veel toeristen bezocht wordt. Ook ik heb er overgelopen. Het lijkt van een afstandje niet zo stijl maar er over lopen is toch een hele beproeving. Tevens heb ik mijn busreis vervangen door een treinreis. Deze treinreis staat bekend als werelds beste treinreis en ik kan bevestigend antwoorden dat het de beste treinreis is geweest die ik ooit gemaakt heb (Taieri Gorge Railway). Maar mijn treinreizen komen niet verder dan NL.
En ik heb vandaag mijn vlucht naar Melbourne geboekt. 16 februari vertrek ik naar het echte 'Down Under'!!! Maar voor het zover is heb ik nog twee weken in het indrukwekkende en natuurrijke Nieuw Zeeland. En er staan nog een aantal dingen op mijn prioriteitenlijstje die ik echt gedaan moet hebben wil ik NZ weer verlaten.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel kan wennen aan dit reizen leventje.
Wisten jullie dat:
- De beroemde Milford Sound geen sound is (ontstaan door water) maar een fjord (ontstaan door gletsjers).
- Er 4 miljoen mensen wonen in heel NZ en er wel 68 miljoen schapen rondlopen.
- Wanneer je uit eten bent en het eten niet op kan, dat het hier heel gewoon is om de bediening te vragen om het in te pakken. Doe het het niet is het haast een belediging voor de kok.
- Het bier in (minstens) halve liters over de bar vloeit, kleinere hoeveelheden doen ze niet aan.
Liefs en een groet uit het natte zuidereiland!!
-
30 Januari 2009 - 08:08
Suzie:
he Elle,
Ik dacht al waar ben je nu? Het mooie Zuidereiland!!! Het is daar zo geweldig mooi he... Mooie milford Sound, ga je ook naar doubtfull sound? schijnt ook super te zijn namelijk... En ga je toevallig ook naar Stewart island om daar Kiwi's te bekijken?? Ik blijf je volgen meis! Liefs Suzie -
30 Januari 2009 - 08:14
Eva:
hey meiske
zo te zien vermaak je je nog steeds super daarzo en aan de foto's te zien heb je groot gelijk.
wij zijn inmiddels herenigt met je ouders die ontzettend mooie verhalen mee trug brengen uit nz
geniet nog 2 weken daarzo en dan heel veel plezier in het down under
liefs en dikke kus uit ned -
30 Januari 2009 - 09:25
Gerrie:
Hi nichtje,
Fijn wat van je te horen en dat je lekker geniet.
Dat plaatselijke "nacht"leven ken in inmiddels ook al van Afrika. KEI GEZELLIG.Ik ben al weer twee weken hier en nog steeds niet gewend aan de kou.
Groetjes uit Nijmegen. -
30 Januari 2009 - 14:09
Ellen Kuilman:
Hey lief vriendinnetje.
Goed om weer eens iets van je te lezen. Schrok wel van je verhaal ik dacht je backpack zal toch niet gestolen zijn ;) haha super fijn dat je je camera iig weer terug hebt!!
Wij vertrekken vannacht op wintersport, ja ook ik ga mijn in Finland opgedane kennis (van het snowboarden) weer eens testen in de praktijk...
Super veel plezier en ik weet zeker dat je Australië ook helemaal geweldig gaat vinden!!
Dikke kus El -
30 Januari 2009 - 15:15
Jory:
Hey Elle,
Je hebt gisteren weliswaar een mooie kroegentocht gemist, maar wat klinkt dit allemaal ontzettend gaaf! Mooie foto's ook. Veel plezier nog en geniet ervan he!
Xx Jory -
30 Januari 2009 - 16:00
Schoentjes:
Haai, haai
Super om weer iets van je te horen, zat al te denken hoe zou ze het maken.
Wat een prachtig verhaal heb je weer geschreven, zo kunnen wij hier ook van je awesome avonturen genieten.
Ik zou zo weer terug willen en dit alles werkelijk met je willen beleven.Kan ook nog niet wennen aan de kou, het is hier zo rond het vriespunt brrr.
Je cameraatje foetsie! gelukkig was deze nachtmerrie van korte duur.
Ik heb nog goed nieuws, de foto´s op de stick die gewist waren heeft pa weer tot leven geroepen.
Nog kei veel plezier.
Hé meissie tot gauw
Liefs uit kikkerland
Kwik en kwak
-
30 Januari 2009 - 20:56
Bush-bush Tam-tam:
Hee moppie
Wat fijn dat we weer iets van je horen. Het valt niet mee hoor als achterblijvers om het zo lang zonder een berichtje te moeten stellen. Gelukkig is alles nog oké. Wat spannend allemaal zeg. En gelukkig is je camera weer terecht. Poeh-poeh, dat was peentjes zweten hé? Mooie foto's zeg en wat een avonturen allemaal. Och, het nachtleven is hier ook nog steeds aan de orde, daar kunnen we dus best over meepraten. Vanmiddag is het weekend begonnen en de nodige drank geofferd. Je ziet wel dat wij ook blijven genieten van de geneugten van het leven net als jij en dat is belangrijk hoor.
Nou schatje, dikke kus van Jopio en Loesje. -
02 Februari 2009 - 07:29
Eefje:
Elle!!
Klinkt echt helemaal super daar.. en wow dat meer..!!! Nog heel erg bedankt voor je kaartje, super lief!
Geniet ervan meisje!!
x eefje -
08 Februari 2009 - 20:32
Bush-bush Tamtam:
Hee Mûpke, hoe is 't krijgen we geen nieuwe verhalen en foto's meer? Je weet toch dat we daar allemaal op zitten te wachten. Gaat alles nog goed daar in verwegnistan?
Hier wel hoor, wij vermaken ons wel.
Dikke kus van Jopio en Loesje
-
11 Februari 2009 - 20:45
Marije Bezemer:
Heej Elle,
Wat leuk om je avonturen zo te lezen. De Milford lijkt wel een vloek te hebben want tijdens de boot trip ging onze camera kapot! Gelukkig hadden we net een paar mooie plaatjes geschoten. Alles wat je tot nu toe hebt gedaan klinkt mij heel bekend en ik zou zo willen ruilen met je!!
Geniet er nog maar lekker van.
Veel liefs Marije en grtjes van het Net Catch team. -
14 Februari 2009 - 21:42
Bush-bush Tamtam:
Hee reislustig nichtje.
't is alweer een tijdje geleden dat we iets van je vernomen hebben en we zitten te springen om leesvoer. We gaan er gewoon vanuit, geen bericht is goed bericht, maar het is zo leuk om je belevenissen te lezen en mee te genieten van je prachtige foto's, die zal je ongetwijfeld veel gemaakt hebben.
Nou moppie, blijf vooral genieten dan kunnen wij ons volgend weekend in het carnavals gedruis storten. Dikke kus van Jopio en Loesje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
